Sığınacak Bir Liman Bulamadım Kendime Şi ...

Sığınacak bir liman bulamadım kendime. Fırtınaların içinde savrulurken, yalnızca sakin bir köşe, güvenli bir durak aradım. Ama her gittiğim yer, her güvendiğim insan, ardında daha fazla dalga bıraktı. Kırgınlıklarım çoğaldıkça, limanlarım bir bir kapandı.

Sanki her yerde bir yabancıyım. Ne kadar denesem de, hiçbir yerde tam anlamıyla kendimi bulamıyorum. Anlatmak istediklerim birikiyor, ama anlatacak birini bulamıyorum. İçimde fırtınalar koparken, sakinleşmek için tutunacak bir şey yok, sadece kendi sessizliğim var.

Yoruldum belki de, kendi içimde sakinlik aramaktan. Ama ne yaparsam yapayım, kendime sığınacak bir yer, bir kalp bulamadım. Ve şimdi anlıyorum ki, bazen en zor yolculuk, kendine bir liman inşa etmeye çalışmak. Belki de o güveni başkalarında değil, kendi içimde aramam gerek.

Sığınacak liman bulamadım, ama kendi başıma ayakta kalmayı öğrendim. Fırtınaların arasında bile dimdik durmayı, kendi yaralarımla kendime dost olmayı öğrendim.