Sığınabilirdi Kuytuluklara

Rüzgar iki eliyle göğsüne bastırıyordu
Yolcu bu rüzgarı hiç beklemiyordu
Yağmurda çiselemeye başlamıştı
Yağmurlara gözyaşları karışmıştı.

Yolcu ah ulan kader kahpesi dedi
Bu sefer gözyaşlarını silmedi
Adımlarını daha hızlı atıyordu
Ayakları çamurlara batıyordu.

Halbuki daha demincek tozluydu yollar
Üstünde dolaşırken kara bulutlar
Rüzgarda yoktu yolcu birazcık korktu
Daha hızlanmalı dedi çaresi yoktu.

Hava birdenbire patladı
Sanki gök yarıldı ikiye ayrıldı
Sığınabilirdi kuytuluklara…
Bir an düşündü ya geç kalırsa.