Sigaraya Başlatacak Kadar Bir Kadın

Sana, uğruna şiir yazılacak kadını anlatayım mı?
Medrese talebeleri bilir;
Kırık mana vermek diye bir tabir var tercüme ilminde,
Kırık mana vereyim,
Hem kırık manayı bil, hem de şiir yazılacak kadını,
Ama uğrunda şiir yazılacak kadını bil.
İki göz bir dudak ama iki göz bir dudak değil öyle anlatılacak gibi değil,
Uğruna şiir yazılacak kadar işte.
Herkes anlatır, herkes konuşur, herkes yazar,
Bu öyle bir şey değil,
Bu, Uğruna şiir yazılacak kadar işte.
Ne diyeyim mesela;
Teni tenime değsin, sinsin kokusu üstüme,
Razıyım kefaretine günahları benim olsun.
O cennete kaim olsun ben cehennemde sütun,
O sürsün sefasını ben yanayım bütün bütün.
Oldu mu?
Yazdım,
Oldu.
Yazdım oldu, Uğruna şiir yazdığım kadın,
Kadının şiiri oldu, şiir kadının oldu.
Kadının uğruna yazılan şiir. Öyle şiir ki “kadın uğruna yazılmış” şiir.
Ben şiir yazarım arkadaş,
Düz yazı ile aram yok benim.
Bazen hikâye yazayım diyorum ama beceremiyorum,
Ne yazayım mesela;
Bir tebessüm ey yar, kiraz dudağın azar azar üstüne
Sakla görmesin mahrem, değmesin nazar nazar üstüne
Oldu mu?
Yazdım,
Oldu.
Bak işte, yine dudak. Öyle dudak işte,
Uğruna şiir yazılacak kadar bir dudak,
Uğruna – şiir – yazılacak – kadar!!!!
Tamam tamam, itiraf ediyorum.
Ben şair değilim arkadaş, şiir yazmaktan da anlamam,
Keramet bende değil ki,
Keramet kadında kadında.
Öyle bir kirpik öyle bir kaş ki,
Şiir yazdırıyor işte, şair yapıyor adamı.
Ne diyeyim mesela;
Yaren’in simasına Mushaf’ı hıfz eyledik
Kirpiğine Besleme, kaşına Sure-i Bakara
Hokkadan bihaber, nazar ile nakşeyledik
Her baktığımız hatim, her sevdiğimiz sevap,
Ulan ne kaşmış ne kirpikmiş be, hafız ediyor adamı.
Adamı şair ediyor işte.
Keramet bizde değil gördün mü?
Gördün mü?
Görmedin mi?
Görme, göreme!!!
Bir bana yazdırsın şiiri o kaşlar kirpikler. Görme, Görme, kör ol, göreme.
Bir göz ki, öyle bir göz ki,
Uğruna şiir yazılacak kadar bir göz.
Ne diyeyim mesela;
Yar’ in bir nazarı yüreğimizi har eyler
Yüreğimizin harı cihanı bahar eyler
Ol nazar almak için bin göz eklene başıma
Duamızın kabulünü, eylerse Kahhar eyler.
Bak, Rahman ismi var Rahim ismi var Tevvab var Fettah var Cemil var,
O kadar ismi varken Yaradan’ın neden Kahhar ismini andık?
Anla işte.
Sen ne sandın, şöyle dudak böyle al yanak mı diyecektim?
Yok, ok kirpik yok keman kaş.
Hayır,
Onlar, o şairlerin, o kadınlara şiiri,
Bu kadın başka arkadaş, Bu kadın başka, öyle başka ki;
Uğruna şiir yazılacak kadar başka.
Daha ne yazayım? Şiirlerden anla.
Uğruna şiir yazılacak kadar.
Uğruna- şiir – yazılacak- kadar işte.

Neyse,
Allah’ın zoruna gitmesin.
Demez mi bana? “Ben yarattım, bu ne muhabbet?” diye,
Tövbe Estağfurullah…
Allah’ım vurulduk bir kere,
Daha da şair edecek bu kadın beni,
Daha ömür ver Ya Rab, daha şair olayım,
Vurulduk işte, Uğruna şiir yazılacak kadar vurulduk.
Fuzuli misali belki senin aşkına ulaşırız.
Ne diyeyim mesela;
Neyse,
Bir şey demeyeyim artık.
Kırık manayı da öğrendin daha ne diyeyim.
İlahi…
Sigaraya başlatacak bu kadın beni.
Öyle bir kadın ki;
“Sigaraya başlatacak kadar” bir kadın hem de.
Sigaraya – başlatacak – kadar.