Sigaran Sönene Kadar Vaktim Var

Bir şarkı dinliyorsun sessizce
Gözlerin narince işlenmiş kadife gibi
Hayaller kuruyorsun belki de göremediğim
Şarkının sonuna geliyorsun gittikçe
Sigaran sönene kadar vaktim var

Ellerine bakıyorum sonra
Titrediğini itiraf etmeliyim
Umut ve karanlık kavga ediyor sanki hafızanda
Kazananın kim olduğunu bilmeliyim
Sigaran sönene kadar vaktim var

Sana da mı dar geliyor yoksa bu şehir
Gülerken kaçmak isteyen bir havan var
Yakalamak zor biliyorum ama
Sigaran sönene kadar vaktim var

Bulutlar ağlarken havalar da soğuyor artık Gözyaşlarını silecek bir mendilin var
Hafiften üşüdüğünü hisseder gibiyim
Sigaran sönene kadar vaktim var

Bir tiyatro seyrediyorum sararmış güller içinde Rüyalara masal anlatan kelebeği oynuyorsun Ardından usanmaz adımlar koşuyor
Ve inliyor duyulmaz hıçkırıklar içinde
Bir tek bana mı kötü bu diyar
Ama korkmuyorum artık
Çünkü sigaran bitene kadar vaktim var

Çehren silinmeye başlıyor birden
Alnıma düşen saçlar kadar hafif bakışların
Ellerin kalıyor geriye bu sitemimden
Elinde bitmiş bir sigara var