Sigaramın Dumanı Şiiri - Salih Kocabaş

Sensiz hayatım asla olmayacak sandım,
Ciğerime çektiğim dumanına kandım,
Zehri aldıkça içime, erken yaşlandım,
Bu dünyadan gider oldum dostlar elveda.

Kayaca’da dumanı yel gibi savurdum,
Gençliğime güvenip ciğerimi kavurdum,
Kanımla nikotini içimde yoğurdum,
Yalan dünya size kalsın dostlar elveda.

Herkes etrafta pır pır dönerken güleçtim,
“Sigara öldürür” dediler gülüp geçtim,
Can yanınca anladım ki yanlış seçtim,
Bedene ayrılık sardı dostlar elveda.

Umutları paketin içinde sakladım,
Bel, sırt ağrısıyla bittiğimi anladım,
Çaresizim evlatlara haber yolladım,
Dumanda derman arayan dostlar elveda.

Dağda yaylalar, ovada ekinler kaldı,
Heyhat Mayıs yedi ecel kapımı çaldı,
Sigaramın dumanı beni benden aldı,
Ben çok içtim, siz içmeyin dostlar elveda.

Hastalanınca derin uykudan uyandım,
Doktor “Kanser” deyince duvara dayandım,
Her taraf simsiyah, karalara boyandım,
Koca Yusuf hepten gitti dostlar elveda.