günler değişti sanki; mesela artık bir yere yetişmek için acele etmiyorum. otobüs durağında onca insandan önce binmeye çalışmıyorum. hayatımın biraz da olsa tadını çıkarmaya çalışıyorum. sanki her şeyin tadı aynı artık.
soğuk bana işlemiyor sanki; ellerim, bacaklarım, bedenim soğuktan uyuşsa da tepki veremiyorum doğrusu uyuşuk bedenimle ne yapabileceksem.
insanların o gürültüsü sanki şarkıların o güzel ritmini bastırıyor gibi. duyamıyorum, hissedemiyorum. çığlıklar; bağrışlar tek elimize geçen baş ağrısı,
can sıkısı. bazen şu dünyadan defolup gitmek istiyorum. sonra durup düşünüyorum gidersem ne olur, ne değişir diye bekliyorum. duruyorum, sakinleşiyorum.
mutsuzluk bedenimin tamamını sarıyor, umutsuzluk, sinir, stres.. hepsi bana sahip olmuş oluyor. etrafım karanlıklarla boğuluyor, kalemle karalanmış gibi; dar, sıkı, boğuk, nefessiz..
.
Elif Okur
Kayıt Tarihi : 12.1.2022 20:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bunu yazarken sınıfaydım içim daralmıştı çok yalnızdım o kalabalığın içinde.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!