sensizliği sarıp acılara, çekiyorum içime nefes nefes..
çektikçe ben bittim de bu sensizlik neden bitmek bilmez..
ruhuma işlemiş dumanı bu ateşin, kalbimdeki is lekesi artık geçmez..
bu bendeki aşktır sevdiğim,ne bir anlık heyecen,ne de geçici heves..
gece, alınca yüreğimi koynuna,
çekip gidince uykular gözlerimden karanlığa,
o tuhaf sessizlik de çökerse eğer caddelere,sokaklara..
işte o zaman anlarım ki,daha çok var sabaha,
ve yakarım bir ''sensizlik'' daha...
sensizlik yanıp, tüttükçe dumanı, kül olmak bana düşer..
umutlar,hayaller duman olmuş,tutamıyorum, hepsi uçup gider..
bırakır mıydın beni hiç bu sensizliğnle, sevseydin eğer...
sus ne olur söyleme bişey..gücüme gider..
bir türlü bırakamadığım alışkanlığım bu 'sensizlik'..kahrolası...
böyle ateş görmedi yürek,oldu olası...
her gece içsem de bitmiyor ne külü ne de dumanı..
olsun..
kabulümdür, yaşamam gerekiyorsa yaşarım sevdama dahil olanı.....
Kayıt Tarihi : 22.4.2008 13:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!