Selim bitkin bir halde eve geldi; açlıktan bayılmak üzereydi. Eve gelirken aklı fikri hep yemekteydi; gözünün önünden hangi yemekler geçmedi ki? Zeytin yağlılar, kızartmalar, köfteler, kebaplar, çorbalar…
Eşi, Serpil hanım, çok hamarat ve titiz biri olduğundan enfes yemekler yapar. Bu yüzden Selim dışarıda yediği yemekleri kolay kolay beğenmez. Kepapcılarda köftenin baharatı ya az olur veya abartılmıştır. Nefret ettiği şeylerden biri de köftenin iyice pişmeden servis yapılmasıdır. Bazı aç gözlü kebapcılar, az pişirdikleri köftelerle daha çok müsteriye servis yapıp bol para kazandıklarını zannederler ama ağzının tadını bilen müşterileri kaybederler. Bazı ahçılarda sulu yemeklerin yapımında haddinden fazla salça ve yağ kullanırlar, galiba beceriksizliklerini bol yağ ve salçayla örtbas etmeye çalışırlar. Hele o pastahanedeki börekler, tatlılar veya kurabiyeleri hiç sevmez; ya şekeri, ya yağı yada tuzu ayarsızdır. Zaten Bozada pastahanesindeki içi çiğ börekten tiksindiğinden beri pastahanelerde hiç bir şey yemez. Arkadaşlarıyla pastahaneye geldiğinde, çay veya kahveden başka bir şey almaz.
-Selim, nerde kaldın? Gözümüz yolda kaldı.
-Az önce bir kamyon buğday boşalttım.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta