Sigara İçmeyen Adam Şiiri Şiiri - Kürşat ...

Bir sigara bir şehri yakar bazen,
Ben bir sigarayı yakamazken,
Kemiklerim kırılır bazen soğuktan
Elimde şehirdeki yangının faili
Girizgâh hali.

İçimde akşamüstü saatleri
Ne zaman baksam, okullar tatil mesela.
Pis pazarlar kovalıyor çocukluğumu
Büyüyorum ve çok şey oluyorum.
Siz bana ‘çok şey olamazsın’ demediniz,
‘adam olamazsın’ dediniz,
O adam olamadım ya ben
İşte o yolculukta yan koltuğundaki
Senin kocaman bir şapkan var hani
Benim yanında yalın ayak gezemediğim mor tırnaklarım.

İnsan, ‘olamamak’la kavga eder mi?
Kasten yaralıyorum tüm bildiklerimi
Ne yapsam, yazsam, kışsam olmaz
Sen, onlara baktığın gibi görmezsin beni.

Kimin nesi kimsesiz bir ses haliyim yansıyan duvarlardaki,
Rutubet olurum ne zaman biraz fotoğraf görsem
Ki sen varsan, tüm fotoğraflar siyah beyazdır zaten.

Bir gün buluşacak olsak,
Her şeyin kara kalem olacağı gibi.

Sizin self servis buluşmalarınız var
Bizimdir duraklar
Ve daha nice her şeye gebe akşamüstleri.

Benim acımı kanattınız
Yetmez dediniz
Kan mı acıyor
Acı mı kanıyor belli değil de
Şehirler yetmiyor sandım ben,
Peki, ben miydim adı geçen, gazetedeki.

Aynı geceyi mi yaşıyoruz dersin şimdi?
Saat aynı, aynı ay diye.

Biraz yorgan yastık aklım
Siz bu saatlerde birbirinize dokundukça
Elimdeki şiire dokundunuz
Meğer ne zamandır birikiyormuş avcumda
Savurdunuz.

(uyakhaligecenin: sizin gittiğiniz, bizim hep durduğumuz bir yolda, dizlerimi kanatıyorum konuştukça, gözlerime baksan görür müsün, senden başka çok derdim var oysa)

Zenginliğimiz uyakta sadece
Arabesk ölünür mü?
Gece kimindir daha çok?
Benim harflerim var
Senin ben baktıkça yanan negatifleri fotoğraflarının.

Şiirim akciğer kanseridir
Tek bir sigarayla
Şiir ölse yanar mı şehir?
Şehir ölse, yanar mı elimdeki sigara?