Sigara İçmememi Söylüyor Herkes

çevremdeki herkes beni uyarıyordu artık
sigara içme diyorlardı bana
ama ben sigara içmeyi seviyordum
beni terketmeyen tek sevgilim oydu
ama zaman geliyordu sigaraya da
ve heryerde yasaklanıyordu sigara içmek
yani aramıza giriyorlardı
sigara ve ben'i ayırmaya calısıyorlardı
tütün kokusunu seviyorum
dumanınıda
aslında ona ait olan herşeyi
bir sigara daha yaktım
çay zaten her zaman içiyorum
hiç boş durmam çay konusunda
alkol olmayınca çaya sarıyorum
damarlarım alkole aç
birde sana
ama sigara içmemi söylüyor herkes
radyoda bir şarkı çalıyordu eskilerden
aslında ben daha gençtim
benim gençliğimdekilerden değil
ben fiziken genç
ruhen yaşlanmış bir ihtiyardım
artık zevk vermiyordu hiç birşey
yalnızdım inkar edemem
ama bana bu da koymuyordu
hemde hiç koymuyordu
ben onsuzdum
ve sigarayla onu unutmaya calısıyordum
sigarayı seviyordum bu yuzden
ve bana sigara içmemi söylüyordu herkes
yavru bir köpek gördüm
pencereden dışarı bakarken
tek bacağını incitmiş
topallaya topallaya yürüyor
ve karnı aç diye düşündüm
ona yemek vericektim ama
benimde yiyecek hiç birşeyim yoktu
sonra kendimi onunla aynı hissettim
ikimizinde yiyecek hiç birşeyi yoktu
ikimizde daha yavruyduk bu hayatta
önümüzde koca bir ömür vardı belki de
ama biz bunu düşünmüyorduk ki
koca bir ömür olmasını
ve hatta yarını bile düşünmüyorduk
ve hatta akşam neler olacağını
karnımız açtı
ama benim ayağım topal değil
ve sigaram vardı
ondan tek fazlam buydu heralde
ve yine bana birileri
sigara içmemi söylüyordu
acaba oda bir kızı sevmişmiydim benim kadar
inkar edip tanrıyı ona tapmışmıydı
ve sonra onuda inkar edip
başından salmışmıydı
ve sonra pişman olup
bu hale gelip
her dakika ve her saniye
içinden birşeyleri dökmüşmüydü
bembeyaz bir kağıda
eskiden yaptığım hiç birşeyi yapamıyorum
dışarı cıkamıyorum
aslında şu 4 duvarın içinden dışarı cıkmıyorum
arkadaşlarımla görüşmüyorum
hepsini sildim gibi
herkes artık benim için bir hiçti
zevk vermiyordu en sevdiğim şeyler bile artık
bir daktilon olsun istiyordum sadece
cünkü kalemle yazmaktan ellerim ağrıyordu
ve ben günde 10 saat yazıyor 10 saat uyuyor
gerıye kalan 4 saatte tuvalet ve yemek ihtiyacımdı
tuvalette uzun uzun kalıp
orda da şiirler yazıyordum
yazacağım seyi aslında çok önceden düşünüyor
öyle yazıyordum beyaz kağıda
planlıyordum sadece planladığım bu vardı
bu hayatta planladığım şeylerden
nadir bir olaydı bu
yoksa ben plan yapmam
yapmayıda sevmezdim
uyuyordum ne güzel
onun telefonuyla uyandım
dün gece çok ağladım ve
beni araması için ona haber yolladım
beni aramıştı
ve bir daha aramamı söyledi
ve unuttuğunu
ve bir daha asla olmıyacağını
o yavru köpek gibiydim artık
bir bacağım topaldı
hatta iki bacağım
çünkü artık umudumda yoktu
ve sigaram da bitmek üzere
ve beş kuruş paramda kalmamıştı
sigara alamazdım
kimse bana borç vermezdi
çok acılı bir şarkı çalıyordu
ağlamayıda sevmem ben
öyle herkesin ortasında
insanların bana acımasını istemem
beni güçlü bilsinler isterım
güçlü
acımasız
ve duygusuz bilsinler isterim
ve kimse sevmesin beni
çünkü bende kimseyi sevmem
denemeye çalışmaya çalıştım
ama olmadı
sevemedim
yapamadım
insanlara uzak bir dünyadaydım
onların sahnesi farklıydı
benim sahnem farklı
rollerimiz zaten apayrıydı
onlar yaşardı
ben ise beklerdim
onlar ölümden korkardı
ben korkmazdım
onlar ölümü düşünmezdi bile
ben ise gelsede gitsek derdim
onlar severdi,eğlenirdi
ben bunlarıda yapmazdım
ve onlar rollerini çok iyi oynardı
ben bu kolay rolümü bile beceremezdim
ve insanlar hala bana gelince
sigara içmemi söylüyorlar
bu yüzden muhabbet bile etmıyorum onlarla
aslında hiç kimseyle muhabbet etmiyorum artık
sarhoşta olamıyorum
param yok
alkol yok
işim yok
sigaram az
sevdiğimde yok artık
kimseyi sevmiyeceğim
ve insanları da sevmiyorum artık
cünkü
sigara içmemi söylüyor herkes
haksızmıyım söylesene?
neyse bu kadar yeter
çok sıkıldım
kendinize lütfen istediğiniz gibi bakın.