Sigara gibisin sen,
Kızınca yakıyorsun dünyayı.
Dumanınla kör ediyorsun,
İçince rahatlatıyorsun beynimi.
Sevince kanser yapıyorsun insanı.
Ömrün kısa oluyor, hemen bitiveriyorsun.
Özlüyor insan seni, hatırlıyor o eski günleri.
Bağlanıyor insan sana.
Bir daha, bir daha istiyorum seni.
Ama sevgilim, sen hiç sevmedin ki beni.
Gönlümde bitmeyen yara.
Sabah’ın ilk ışığında,
Yak bir cigara.
Güne yine dumanlı başladık,
Korkma sevgilim, bir şey olmaz bana.
Çünkü benim kullandığım sigara,
SEN marka.
*Sigara ile akla gelen sevgili izmarit ile yere düşer!
Necati Keskin1Kayıt Tarihi : 15.6.2012 12:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!