karanlıkta yüreğinin ateşiyle sigarasını yakan adam
Sararmış parmaklarında hayatını tutuşturmuş.
Uğruna yaktığı gemilere kaptanı derya olmuşta
Kederinden denizleri taşırmış.
Karanlıkta yüreğinin ateşiyle fikirlerini yakmış adam
Doğruyu yanlışı günahı sevabı orta yere bırakmış..
Küçük bir insan ömrünün bunlarla oyalanması nede boş..
Demiş te yanan yüreği kaybolup karanlığa karışmış.
Karanlıkta yüreği karanlıklar dan kara kararmış adam
O kadar ki karanlık içine çekmiş kara delikler gibi.
Bu karanlık bu sessizlik bu görünmeyen her şey..
bu umutsuzluk yağmursuz toprak bu yakaran yürek.
Karanlıkta yüreğinin ateşiyle sigara sını yakan adam
Anlamış ki alacağı bir nefesmiş oda boş..
Sarılıp hiçlik yastığına dalmış hiçlik uykusuna.
Kül tablasında sönen sigara sı gibi yanmış bitmiş kül olmuş..
Kayıt Tarihi : 14.9.2005 10:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!