Sigara Şiiri - Eylem Çelik 2

Sigaraya alışmadım ama içtiğim oluyor öyle herkes göremez beni ciğerime duman çekip ahlarımı göğe üflerken.
Tanrıyla aramız bozuk olsa da göğünü seviyorum işte. Tütünü tez ıslatıyor benim dudağımda ki rutubetli isyan. Ama izmaritlerde ki tükenmişlik işte onun üzerine sabaha kadar anlatırım. Başkasının ciğerine ciğerine tükenip öyle kendi ateşinden ufalıp bırakılmak masada.. Bu çoğu tükenişin tütünde gövde buluşu gibi geliyor bana. Birçok aşk birçok hayat beklenti, heyecan ve umutta böyle son bulmaz mı zaten? Herkes aynı ateşte başka başka yanar. Aynını yaşamaz çünkü kimse birbirinin aynı değil. O yüzden aynını yaşadım seni anlıyorum demek sığ bir sanıdır dilimizde. Kimimizin yürüdüğü yoldan çoğumuz sağ çıkamazdık. Sonra kadına ve erkeğe aynı yerden sormuyor toplum! Aşka da çan eğrisi yapılmaz hocam! Başkasından kalan acı yüzünden kendini yalnızlıkta bırakan ve kendini mutsuzluk müteahhiti sanan izmaritler değil miyiz çoğumuz? Aşklarımızın üzerinden tembel öğrenci kaygısızlığıyla geçiliyor! Yalnızlıklarımızın koynunda nefes nefeseyiz. Kanaat yok, tahammül yok biletini bugünden kestiğimiz kadın ve adamların
üstüste gelen damarından geçiyoruz haberimiz yok. Kimi adamlar şiir olur kimi adamlar küfür kimi adamlar ise ziyan.. bir izmarit aralıksız tüm sigaraları izmarit yapabilir ziyanı yok.