Kızıyordun ya, söyleniyordun kendi kendine
Seni de sigaraya alıştırıyorum diyordun. Aslında alıştığım sadece SENdin.
Seven insanın bahanesi çok oluyormuş. Senden önce bunu bilmezdim.
Ben içtiğin sigaranın dumanını bana uzatmanı sevdim.
Şimdi her ne kadar sen uzatmasan da, sigaramın dibini bir başka çekerim içime.
Aslında canım istiyor diye değil de seni bana hatırlattığı için çoğu zaman.
Birde, adımın sonuna ‘m’ ekini koyup haykırdığın gelince aklıma, sarılıyorum sigaraya.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta