Kızıyordun ya, söyleniyordun kendi kendine
Seni de sigaraya alıştırıyorum diyordun. Aslında alıştığım sadece SENdin.
Seven insanın bahanesi çok oluyormuş. Senden önce bunu bilmezdim.
Ben içtiğin sigaranın dumanını bana uzatmanı sevdim.
Şimdi her ne kadar sen uzatmasan da, sigaramın dibini bir başka çekerim içime.
Aslında canım istiyor diye değil de seni bana hatırlattığı için çoğu zaman.
Birde, adımın sonuna ‘m’ ekini koyup haykırdığın gelince aklıma, sarılıyorum sigaraya.
Aslında o sarıldığım da SENsin.
20.01.2019
Kayıt Tarihi : 27.1.2021 12:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!