Sığamıyorum Şiiri - Tuğba Akgül

Sığamıyorum hiçbir yere, hiçbir kalbe sığamıyorum
Gitmek istiyorum uzaklara çok uzaklara
Fakat bir şey tutuyor beni
Gitme diyor çekiyor bir köşeye.
Kim bilir belki de ben kendi içime sığamıyorum
Sustukça kırıldıkça daha da artıyor o içime sığamayışım
Sığamıyorum içime
Sığamadıkça kaçıyorum
Ürkek, takaatsiz mahzun bir edayla kaçıyorum.
Bilemiyorum hislerimin bile adını koyamayışım bundan belki de
Her satırda o içime sığamayışımın dile gelmesi bundan belki de
Belki de ben içime sığamadıkça
Dünyayı bırak küçücük bir oda bile
Bana bir mahzen oluyor
Zifiri karanlık, kapalı soğuk
İçim öyle üşüyor ki
Bir bardak çay bile geçirmiyor o hissi
Dışım öyle kavrulmuş ki
Biri yaklaşınca ateş olup yanıyor
Yaklaşamıyorlar bana …
Ben bana sığamadım ki
Bana kim sığınsın?