Sığamadım Ben Kendime Şiiri - Ferda Çalı ...

Aynı şehirde gurbetim kendime
Ruhumda fırtınalar var
Gözlerimde dingin bir birikinti
Maviler üzer oldu
Siyahlar ağlatır oldu
Ve bugün gökyüzü içime doldu
İçimdeki çöle bir türlü yağamadım...
Sığamadım ben kendime ;
Binlerce yüreğin devindiği şu aleme
Her gün yep yeni nefeslerle çark ettirdiğim bu bedene...
Ne sona doğru dönen şu muazzam küreye
Ne ruhumdaki tek bir hücreye
Ne de kalbimdeki bu fani mübreye sığabildim ben!
Sığamadım ben kendime ;
İçimdeki odalarda gezinmekte ruhum
Çok kalabalık odalar;
Çığlık ve kahkaha yankılarının arkadaş olduğu
yüzlerce oda...
Soluyacak yeri kalmamış,
İçimdeki yankılarda hezimette ruhum.
Zahiren ağlamakta,
Batınen çağlamaktayım.
Dakikaları umutlara böldüm,
Günlerin yüzünü görebileyim artık diye!
Sayfaların tozuna dillendirdim ruhumu,
Tozlu sayfalarda dinlendirebileyim diye.
Sığamadım ben kendime;
Ben kendime fazlasıyla sığdım...
Sığamadım ben kendime;
Satırlara dökülüp şiirlerden taştım