Sığa Çıkmak Şiiri - Çağatay Türkgülü

Bir oda, biraz insan, birbirinden habersiz
Savruluyoruz sıgara dumanında, rehbersiz
Bir masa, boş kadehler, sönmüş sigaralar
Ben biraz derin biraz eksiğim bu aralar

Ben dediğim ne ki? Ne biliniyor bana dair?
Bir palyaço, bir kaplumbağa, kıçı kırık bir şair
Ama hayır, bu gece ben değilim mesele
Odayı tarif etmek istiyorum sadece

Yelkovanı koşarken büyükçe bir saatin
İçeriği artıyor dilenecek şefaatin
Malum, herkes biraz çakır, biraz esrik
Ve herkesin içinde bir kadeh devrik

Ne ara böyle yoruldular? Kaçırdım
Demin sütlü köpüklü bir ortama tanıktım
Ben bittim diye mi tükendiler sahi?
Yok canım, uyukluyor en mutlusu dahi

Biri cesaret ettim giydi kahve paltosunu
Çıktı gitti, bozdu mutlu aile tablosunu
Uğurlanmadı, örttü kapıyı arkadan
Böyle istedi belki, hiç ses çıkarmadan

Üç çift insan sarılırken yazdım kafayı gömüp
Diğerleri kendini sorgu halinde, sinip sönüp
Bira kahkahası atan çocuk neden izin vermiyor
Neden sade şarkıyı dinleyip susmayı bilmiyor

Bir oda, biraz insan ve hepsi ölmüş
Sanki birisi derinleşip keyiflerini bölmüş
Ben de son bir kez şarap kadehimi öpeyim
Ve yorucu uyku için odama geri döneyim