kalemime kan sıçrıyor derimden,
her yanımı bir ürperti sarıyor derinden.
bugünüme getirmiştim en güzeli.
dünüme hapsetti beni,
zamanın süzülen her bir zerresi.
yeşilin en güzel tonuyla bütünleşiyor gözlerim.
kapı duvar iniyor birden yerlere,
tepetaklak oluyor ruhani sezgilerim.
ben bilinmezi oynuyordum önceleri,
şimdi bulunamayan biriyim.
duvarları çekerdim bir zaman,
sana karşı yenik biriyim.
küsünce sebepsiz yaşamın incesine,
alırken tanrıyı karşıma bir öfkeyle,
sığınamam kıyına günahlarımı serince
ve bir gök gürültüsü alır,
götürür beni sinesine.
ben ne zamandır buradayım bilmiyorum,
eskimiş renksiz anılarda kalan.
adımı bilmek imkansız,
kör talihimi çıkarandı zaman.
arıyor ellerim bulamıyorum seni,
bir zamanki evimi unuttum.
oysa sen bir ışık bütünüydün,
en karanlıkta bile gözlerimi açtıran.
Zeynep İrem Akyazı
Kayıt Tarihi : 16.9.2023 23:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!