Sığ Adam (426) Şiiri - İbrahim Arslan

Göğü ararken yerde kaldım...
Yerde bıraktılar beni, yerin de dibinde.
Bir başıma yürüyemedim yine.
Geri geri gitmekle biter dedikleri bu yolu.
Ceviz kabuğuna da sığ dediler yetmez gibi.
Sığ dediler, sığ Adam!
Bense sığ Adam olmak istemedim...
Bir başıma kaldımsa şimdi,
Seni sevdiğimden.
Katlanmak istiyorum senin ve hayatın tüm dertlerine.
Sende benim derdime katlanabilsene haydi!
...
Büyütemedim. Ve yürütemedim kendimi senin çizginde.
Biliyorum. Hayat cambaz eder adamı, cam eder.
Kırar, parçalar. Koşturur kemik ve et peşinde!
Yol dediğin yol bitmeyecek gibi anne.
Senin yürü dediğin, yürütmeyi öğrettiğin yol.
Ne sağdan git, ne soldan dediğin...
Ama sağı ve solu olan sadece...
Anne önüme bile bakmadan dön dediler geri.
Önümde de uçurum var arkamda da işin garibi.
Yaşamak istedim üç gün, üç gün insan gibi.
İki karış toprağa sığ dediler anne, sığ dediler, sığ Adam.
Biliyorum sığdıracaklarda o iki karış toprağa bedenimi...
...
Senin olduğun yerde dert yokmuş değil mi anne.
Dertler hep buradaymış.
Hep bana bıraktın değil mi?
07.08.2013