Penceremi açalı bir kaç dakika oldu
3. katta 4. pencereden 5.mevsime bakıyorum
gelip geçenler isimsiz yabancı
bense sisli bir yağmurun ertesinde
bir martı gibiyim biraz ürkek biraz utangaç
saklıyorum göz yaşlarımı tül perde ardında
ağlıyorum yalan değil
gençliğime,yapamadıklarıma,ulaşamadıklarıma
tanıyamadıklarıma,ve bir okadarda ölümlerime
oysa ben dünyayı değiştireceğimi sanırdım
gençlik işte biraz ateşli ve bir okadarda ayrılığın can bulduğu beden
bu sokaklarda bir zamanlarşarkılar söylenirdi
hatta halaylar çekilirdi
sonra uygun adım yürüyüşler derken
şimdileri bir paket sigaraya adam öldürüyorlar
yol hep aynı fakat yolcular degişmiş
yanlızca senaryolar bir kaç bin yıllık
o zamansız zmanlarda birisi söylemişti
hayat bir sazın bam teli gibidir
dokunursan ağlarsın
dokunmazsan zaten yaşamıyorsun
hala sazımın bam teline dokundukça
ekmegimi emegimi dostlarımı hatırlarım
şimdi bir çoğu başka topraklarda
aynı bendenlerde selamsız
bir çoğu kara parçasındaki yerini işgal ediyor
bir kısmı ise zamana ayak uyduruyor
söylendigi gibi-değişen yolcu,senaryo bir kaç bin yıllık-
yol hep aynı yol
suç galiba birazda bende
zamansız
doğanlar
mekansız
ölürmüş
neyse fazla derine dalmayalım hava soguk! ! !
Kayıt Tarihi : 1.4.2009 18:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!