Sifon Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

Acil durumda çekeceğim hışımla, ikidir
Bir sifon bile yok;
-bu nasıl iştir?

Nasıl bilinir kişinin ehli;
-irfan nasıl ilişir bir insana?
Kar mı yağar saçına, yahut teli yok!
-yoksa etine tuz mu dökerler?
Değirmene gitsen, sakal bıyığa karışır,
Çok dönerse devran; kafan bulanır
-ağı göğü kalmaz olur adamın; küf tutar
-kele dönüşür her can, köseleşir
Tıpkısıdır zaten insan insanın,
-altı, karbonlu kopyasıdır.

'Sıcak bastı! ' diyelim, âniden,
Yangın merdiveni daimâ kilitlidir,
Âfet dedikleri gelip, bizi mi bulacak?
Hallederiz deyip, kaslarımız gevşetilir,
Her kafadan bir ses çıkabilir; şaşırma!
Her sabah çığıran o ses, simitçidir.

Kalay basılan Ökkeş de işletilir hep,
Sen / ben / o tekilleri öyle bir çekilir;
Biz / siz / onlar çoğullarına devredilir,
Bu işler, ince dikiş ister;
-bunu zaten herkes bilir,
Peki ama; teli kaçan çorap,
-hâlâ neden giyilir?

Hayatımız kaymış abi zaten,
-aşna fişne herşey,
Haybeden gitmiş seneler,
Ne dedilerse hep, fasa-fisoymuş,
Çok okumuş da, ne olmuş?
Büyük adam demiş ya, hocalar; boş!
-beş kuruş geçmemiş eline!

Yani bu işler, eğer takarsan;
Sana biraz ters gelebilir.

1997-2009