Sıfırın Altında Karanlıklar

Üşüyorum! ..
Sıfırın altında karanlıklar
Eksideyim,
Kitaplar mezar sessizliği
Yazanlar susuz nehir yatağı
Bir yağmur ıslatır ellerimi
Yapraklar dalında,rüzgâr yolunda
Irmaklar yatağında kurur.
Gözlerde öfkesi açlığın
Bir köpek salyası ekmek
Yirmidört saat sığmaz güne
Yirmidört saat zamana dahil değil
Yirmidört saat zulüm.
Milyonluk şehirde İstanbul kadar yalnız
Yalnız fısıltısı kaldı
Susuz musluklar gibi
Tıslayan sevdaların.
Dağları sis bürümüş
Üstümüze çökmüş
Susmuş aydınlıklar.
Üşüyorum! ..
Eksideyim,
Sıfırın altında karanlıklar
Gecenin kalbine gömülü
Zifiri duygular
Gecenin kalbi buzul çağında
Gece çıkmış zamandan
Gittiği çağ belli değil...

Ahmet TIĞLI 27.1.2016 (Sevgi Merdivenleri)