Sıfıra Doğru Şiiri - Güray Köksoy

I

Her omuz, kendi giyotinini taşıyor tepesinde
Ve kirli kanı topluyor, eğik boyunların altındaki tepsi
Renkli boyalarla süsleniyor yaralar
Krallık yasaları ve sabunsuz soytarılar
Giriyor saygıdeğer deliklerinizden
Döllüyor beyninizdeki lepralı hayaleti

“İyi niyetli” delegasyon, millet temsilcileri
İşadamları, dernek tüzükleri, legaller…
Hepsi, evet hepsi
Biraz daha budayacaklar sizi
Çiçekli hülyalarınız için…

II

Dev bir odeon şimdi yurdunuz
Localarında avuç içine tükrülen
Bir patetik opera
Küçük bir G ülkeleri mandası
Radyasyon koğuşu biraz da!

Her kaçış yeni bir yakalanışa doğru esniyor sonunda
Ve kemendine dolanıyor orada bacaklarınız
Bütün yükseltilerine ve düzlüklerine
'Kamu iradesi'nin, 'genel ahlâk ve örf'ün…

Şölen sofralarının küflü marşları
Yarılıyor Gargantua ağzınızda
Barutla yazdığınız barış dilekçeleri
Arşiv direklerine bayrak çekiyor

Yağmur, sönerek yağıyor tutuşan baharlara
Su kıyılarını sınırlıyor safralı papatyalar
Ölgün morlar siyah oluyor
İndikçe derinize tuz kuyusu çıbanlar
Kanlı bantlarla sökülüyor göğsünüzde öğüren ağız

Boşalan organların kokusu çöküyor salya panayırlara
Ve çünkü birbirlerinin leşini yiyor orada
Kendi bacağından asılan koyunlar
Her ipin kendi cambazını silkelediği yılankavi boşlukta…

Büyüyor ruhta başlayan yenik; et sonradan kavrıyor acıyı
Taşın ilk biçiminden son açın ölümüne
İlkel ve asri sancısını kutluyor
Timsahın midesine kök salan adam
Okşuyor pelteleşen yengisini

Kalbi karanlıkta yoğaldıkça
Işığı çoğalıyor sıfıra doğru!