Kalın hüzünlerle bir kabuk ördüm kendime,
Günlerdir cenin pozisyonunda bu kabuğun içindeyim,
Tüm pencerelerimi kepenkleriyle birlikte sımsıkı kapattım,
Sancılı günler geçiriyorum;
Doğum ya da ölümün orta yerine sıkıştım,
Kendimi bekliyorum,
Kendimden haber bekliyorum.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
İnsan olarak bizler hayatımız boyunca kendimizi yenilememiz gerekir. Bazen de, bazı sebeplerden dolayı tıpkı şiirinizdeki gibi sil baştan yapmak isteyebiliriz.Aslında buna birçok insanın ihtiyacı vardır ama,içimizdeki yürekli insanlar sadece hem itiraf ederler, hemde, kendilerini sil baştan yenilemeye başlarlar.Kısacası yürek ister. Bravo arkadaş, Sevgiyle kalın,
Temel Duran
Kendinden yeni bir ben doğurdun mu hiç?
Sıfır, taptaze, el değmemiş...
Yepyeni bir ben...
Ayıklayabildin mi tüm hatalarını,
Bakabildin mi en tepeden?
Olanı biteni en adil gözlerle görmeye çalıştın mı?
İşte ben şimdi bunu yapmaya çalışıyorum.
Yeniden doğup, aranıza geleceğim.
Yani, umarım.
Kutluyorum şair,şiir tadında şiirdi,
Hep aramızda olmanız dileklerimle saygılar.
Şeyhmus Sait Aydın
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta