Çocuklar...
Çocuklar küçük,
Çocuklar aç, yorgun,
Hevesleri yetmez karın tokluğuna.
Kimseler sormaz,
Nedirler, ne 'değil'?
Asıl olan bir avuç sevgi,
Ekmek, aş, oyuncak değil!
Bir kutu odada ya da köşebaşlarında
Toplanıp yer sofrasının başına
'Sıfır'ı tüketirler...
Ya büyük otellerin
Geniş ve şaşalı salonlarında
Kafalarını tabaklarına ve şaraplara gömmüş,
Kalın enseli, papyonlu aç yırtıcılar,sırtlanlar
'Çocuklarımızın kemiklerini' sıyırmak için
Bekleyenler? !
Bilmezmiyiz, duymazmıyız
Cehennem kazanlarının
Etrafında oynayan çocukları?
Ve daha ne kadar
Susabiliriz? Bilmiyorum?
Kayıt Tarihi : 6.1.2008 15:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyamın çocukları! kardeşlerim! yavrularım! gözlerinizden öperim. umudum sizde haberiniz ola...
![Gökhan Şefik Erkurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/06/sifir-i-tuketen-cocuklar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!