Tozlu ahşap merdivenlerden karanlık bir mahzene indim.
Uzakta bir ışık gördüm ve ilerledim.
Attığım her adımda ışık biraz daha büyüdü, o büyüdükçe ben körleştim.
Ve tok bir ses; Sen kimsin neyin nesisin burada işin nedir?
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta