Şifasızım Şiiri - Ersin Altun

ötesizim sığamıyorum yeryüzüne
yürüyorum yar insanlar içinde
yanımda ki dalkavuklarla
her kışın sonunda bahar var diyorlar
içimde kanayan yaraları
bilmeden konuşuyorlar
dost diye sarıldım nicesine
saldılar beni yolun en incesine
dermansızım, şifasızım
yar dost elinde
gül kokusuna hasret büyüdü düşler
yüreğimde çoktan soldu sahte gülüşler

beyaz bir sayfa,
tükenmekte olan bir kalem
yanında yazmakla bitmeyen
derin duygular
tarifi imkansız korkular
her gidiş farklı bir anlam kokar
sebepsiz değildir gidişler
mana yüklemek gerekir yanlızlıklara
avareyim,biçareyim yar dost elinde

yanıp sönen lamba gibi yüreğim
şimdi siz nerdesiniz ben nerdeyim
vakit çölün en kavurucu sıcaklığı
mevsimlerden sonbahar
ne garip kışta yaprak açıp
yazda soluyor düşlerim
herşey de vardır bir mana
düşler çoktan kırıldı
dost limanında
derbederim, kimsesizim yar dost elinden.

suya hasret çöl gibi yüreğim
kuşatma altındaki şehir gibi
sevinçlerim
ne çok şey yitirmişiz hayat kavgasında
akıp giden düşler
toprağa gömülen gülüşler
boşa geçen koca bir ömür
savaş meydanında yenilen dostluklar
yanlızım, düşkünüm yar dost elinde.