Şifahânem Şiiri - Talha Özgül

Yoruldum boşa kürek çekmekten
Yapayalnız kaldım ben bu şehirde
Ben bu dünya da nasıl dile geldim
Nasıl oluyorda
Bazı karanlıklar çıkmaz aydınlığa
Anlamıyorum yalnızlık nedir
Kayboldum kendi kafesimde
Sesim hükmediyor nefeslerime
Yüzüm hiç bu kadar çirkin olmamıştı
Bazen görmek istemiyorum gerçeği
Sanki bütün gerçekler dilimin ucunda
Bakışlarıma sesleniyorum
Etrafımdalar
sürü halinde sarmaşıklar
Dile gelmiyor her kalp
Hoplayıp uçuverirdim seni görünce
Şimdi görmek istemiyorum
Neyin peşinden koştuysam hayatın
Durmadan ağrıyor omuzlarım
Nefis her yükü kaldıramazmış
Kalp herkesi görmek istemez
Hiçlikmiş bulduğumda kendimi
Kendimi koyamam senin yerine
Bir tek yokluğunla avunurum
Oda sade kendi içimde