(En yeni, eski sevgiliye)
Yoklukların kavşağından her döndüğümde yeniden bir yoklukla yüz yüze gelmekten yoruldum.
Yorulur insan bilirim, yorgun insanı da bilirim, nerede görsem tanırım dudağının kenarında öylesine beliren o kırık tebessümden süzülen hüzünleri. Ağırbaşlıdır bakışları, okurum ben o bakışların derinindeki manayı, ruhunu görürüm gözlerinden, yorgun insanların..
Kalp gözüm açık değildir, ferasetim ve basiretim kabuk bağlamış, anlayışın ışığı bile sızmaz kavrayışımın özüne; yine de görürüm, aklın ardındaki perdelerle kendini sıkı sıkıya sarmış yorgunları..




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta