Şifa Şiiri - Semina Morez

Bir hayalin en içli baharını umarken ölüyor insan
Içime sığmıyor hüzünler
Gitgeller durmadan
Tüm herşeye son ver der gibi
Bilinç sehrimdeki bu yankı
Bu vesveseler ruhu boğan
Sessiz bir haykırış düğümü boğazımda
Her düğüm ılık bi yaş, yanağimda
Yüreğim şifa istiyor, mumessilini biliyor
Yüreğim istiyor sevdiğini
Derken,
Aralarına sızdığım satırların geliyor mevsimime
Hüzün dolandıkça ruhumun ikliminde
Bir sahife daha süzüyorum el yazından
Bana paylaştığın anilardan
Ipek bi bakış, sütliman bi gülüş karşılıyor beni
Tutuyorum ellerinden
'taki ruhum bedeninden azad oluncaya kadar