ŞİFA
anılarla avutup
acılarla beslediğim yüreğim
geçmiş olsun!
beterin beterinden sakınırken
ilacın tuz
şifan tez olsun
ana rahminden ayrılırken
çırılçıplak soyunduğum yaşamda
oyunu yarıda bırakmak
kuru ağaçtan medet ummak
dağlara kaygılanmak yoktu
meçhul yalnızlığım içinde
düşsel yolculuklarımın sonunda
sert kayalara toslamayı düşünmemiştim
dilsiz sevdalığı ne bilirdim
pervasızlığım dillere destandı
hırçın iklimlerin çocuğuydum
sözde kabadayılıklar sökmezdi kısası
bir güldüm mü ta içerden
okyanuslara yayılırdı dalga dalga
ama ne zaman ki
çölde bir su damlasına tutuldum
sözüm kurudu
dilim kurudu
kandilim söndü
ocağım söndü
şimdi bir kumsalın ortasında
uzak diyarların gemicilerinden
şifa diye
har beklerim..27.1.2013
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 10:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!