Sidretü-l Münteha. Şiiri - Hüseyin Muhammed

Ben seni her sevdiğim de gözlerin,özlemin,hasretin,kalbimin deniz kıyılarına vuruyor,ve güzelliğinin seyrine dalıyordu bu gönül sevdiğim.

-ben artık seni bende,beni sende buluyordum sevdam,ve sidretü-l münteha'ya varıyordum seni seviyorum deyince sen bitanem.

-gözlerine her baktığım da bulutlar,denizler,yıldızlar sanki sıraya girmişçesine gözlerimin önünden geçiyordu ve beni benden alıp sana getiriyordu sevdiğim.

-yüzüne her baktığım da güneşin,ayın ışığı sanki yüzümü aydınlatıyor,gözlerimi kamaştırıyor,ruhumu dinlendiryordu bitanem.

-ellerini her tuttuğum da sanki dünya güzellikleri avuçlarımın içindemiş gibi hissediyordum,sanki bütün narin kumaşlar,yünler,pamuklar ellerime dokunuyordu sevdiğim.

-sana her sarılışım da sanki kabeye kavuşuyor gibi sarılıyor gibi sarılıyordum,züleyha'nın Yusuf'a kavuştuğu gibi mutluluğa varıyordum sevdiğim.

-sen bana her seni seviyorum deyişinde sanki Kuran'ı hatim ettiğimde sevindiğim gibi seviniyordum,ve her deyişinde sanki arşı âlâya çıkar gibi mutlu oluyordum sevdiğim.

-her kokunu içime çektiğimde sanki misk-i amber sanki cennet bahçelerin birinde dolaşıyor gibi bir hoş oluyordum sevdiğim.

-ben seni benden çok,senden çok,herkesten çok,dünyadan daha çok seviyorum Ravzam .
Seni çok seviyorum Ravzam.

Hüseyin Muhammed