Sidos Baba Şiiri - Saba Levon

birinizin hasretine
alıştım da
ikinizinki zor geliyor
bağışla beni sidos babam
ürkek duruyorsam korkak olduğumdan değil geç kalmışlığımdandır
gülüşü gülüşüne benzeyen dostlar vardı
çoğunun yüzünü unuttum
pısırık bir ihtilalim
ertelenmiş
ve
unutulmuş
düşleri topluyorum
daha terk etmedi bizi yıldızlar
daha yağmadı üzerimize asit yağmurları
ve
sofranızda sevdanın bereketi
ben çoktan unutmuşum böyle şeyleri
bir akşam üstü
sokaklara dökülüverirken haykırışlarım
belki de vurulmalıyım
gün üstüme ağarmalı
ağarmadan saçlarım
sen tutmalısın omzumdan beni
gülümsemelisin
dudaklarımda gülümsemen açmalı sevgilim

gelecekten gelecektin geçmi kaldın ne