Sıdk İle Sula, Şiiri - Mecit Aktürk

Aldırma âr bilmez akılsız kula
Varsın yüreğinde aşka dâr kursun
Gönül bahçesini sıdk ile sula,
Ki, sevgi ağacı çiçeğe dursun.

Doğmak bilmiyorsa beklenen fecir
Ettiğin ameli bir gözden geçir
İlâhî iksirden idrâke içir,
Ki, iz’an ser’inde köşke buyursun.

"El Bâkî-Melik" kim? Kimdir fânî, bul!
Dün "ben"lik güdenler nerde, hani, bul!
Kulak ver Yunus’a, sende seni bul,
Ki, sabrın saati vuslata kursun.

Ayaklar altına alıp pâyeyi
Tâc eyle gönlüne asıl gâyeyi
İrâdene yükle tüm sermayeyi
Ki, us’un nefsinden hep hesap sorsun.

Ne hâlinden yakın ne intizâr et
Diline şükür sür sürekli kâr et
Islansın avucun utanma, zâr et
Ki, tövben günâhı yaksın, kavursun.

Gün gelir dehlize düşersen eğer
Mel’ûna yol sorma o tersini der
Avına yayını ihlâs ile ger,
Ki, okun hedeften şaşmasın, vursun!