Sıdk-ı cenan Şiiri - Mehmet Sani Özel

Ezilmesini bilenler, ukba ya firak ederler
Emzirilmeyi bekleyen bebekler gibidir ümit
Ellerinde Levh-i Mahfuz dan levhalarla melekler
Sakın korkma! Orta yoldasın, sür git.,
Yürü ki, Rıza-yı Bâri ye varasın derler..,

Kabl-el Buluğda vefat eden evlatlar
Ellerinde beratları, müstesna haklar
Altlarında, ışık hızıyla koşan Buraklar
Mahşeri altüst eder, Ana babaya müştaklar
Onlara, Sıdk-ı Cenan, Sübyan-i İbrahim derler..,

Sülaleler, evvelinden ahirine saf saf dizilmiş
Yüz var arştan nurlu, yüz var cehenneme büzülmüş
Ve bir tek Allah’ın kulunu göremezsin!
(Haşa) Vaat edileni görmemişte, üzülmüş!
Nihayet, amenna ve saddakna derler..,

Ezilmesini bilenler, harama göçmeyen erler
Ellerinden kavilleri alınırken, hidayete ererler
Kalû belâ bezm-i ne ilmiklenmiştir, defaat ve kereler
Gel gör ki, küfürden medet uman kefereler(!)
Vallahulazim, “Küllü men aleyha fan” derler..,

Derler; “Yazelcelali vel ikram” da derler
Hazarda Mushaf’ı yalanlayan bakar körler
Ve ayaklarının altındaki zemin olmuştur
Dünyada, berhavaya işledikleri hederler
Acaba, mazlumlar hakkınızda ne derler!
...

04.07.2008