Sıdıka Abla Şiiri - Erdal Ceyhan

Sıdıka abla güzelim
Sen öyle pencerende durup beklerken,
Başında dandini hotozunla
Elbette gençler, tökezleyecekler
Başlarını taşlara vura vura
Sana laf atmamayı
Öğrenecekler.
Ve başeğecekler güzelliğine
kaşlarının karasına,saçlarının elvanına ..

Ah,Sıdıka abla,herkese merhaba var da
Herkese gülücükler dağıtırsın da
Beni nasıl görmezsin karşında.

Sıdıka abla,güzelim
Aşkla,şevkle perdelerin arkasında
Sokağa çıktığında üç adım gerisinde,
Rüyalarımda,hayallerimde üşenmez bir bekçi
Zülüflerini tarayan
Penceren boş kaldıkça
İçi yanan
Bir küçük sevgili.

Sıdıka abla güzelim,
Benim hiç ablam olmadı,
Sen herkesin ablasısın bilirsin
Sen herkesin sevgilisin bilirsin
Ben de bilirim de,yine gönlüm yanar seni görünce
Seni görmeyince kalbim kanar
Bir garip olurum öylece.

Sıdıka abla,güzelim
Yalnız bir tek benim ablam olsan,ne olur
Benim için o şarkıları pencerende söylesen.
Sanki bir gün bizim eve misafirliğe gelsen
Bir daha gitmesen.

Sıdıka abla,güzelim
Senin sevgin dolduruyor içimi
Yüzünü görünce sevinçle uçuyor genç yüreğim
Seni görmeyince cehennemlerdeyim.

Sıdıka abla,güzelim
Ne olur bir daha Oktay ağabeyle konuşmasan
Öyle saçlarını arkaya atıp,gülücükler dağıtmasan
Zira bir fena oluyor içim.

Sıdıka abla,ah ne olur.
Hep öyle saf ve temiz kalsan
Dünyada ve ahirette
Bir tek benim ablam olsan.