Seni yazmaya başlayınca kalemim
kendisine hükmeden dimağın ızdırabını çekiyor.
Kaleme düşmemiş kelamın, dile gelmemiş türkünün,
saklı kalan düşüncenin ağırlığını
ucunda taşırken kalemim; mürekkebi damlıyor…
Her damlasını kağıda bir melek indirir mürekkebin…
O mürekkep ki zifiri katranıdır gecenin…
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta