Sidelya Şiiri - Filiz Kalkışım Çolak

Bir avuç mor yanar
seni bana getiren gecelerin denizinde gözlerin yanar Sidelya…

Tüter için için tenhalarda hasret
Akar şavk
Uçlarını yalar
yalar ah ağu’sunda yosuncuğu şeddelerinin tende sürüklenen nehirleri

Delinir değgisi susuz vadilerin dudağı çatlar
İnce bir sızı sarar
Sarar Sidelya doldukça çatalına boşluklar
Ah benim boşluklarımın kelebeğin çiy’i kadar sancısı
Alır gider seni gidemediğim yerlerinin nazlı titreyişlerine
Seher yeli sinen saçlarında yemşil rüzigârların elası
Lâcisini sis vurmuş gizlerinde
kurumlarından su içtiğim çağlayanların uçuğu

Koynunda ellerinden çözüldüğüm o yaz akşamlarının serpintisi
Düşünde boynunda öptüğüm ışıyışların
- bir gelip ah bir giden hayali-
Çırpınır ah
çırpınır Sidelya
Nefesi kalır duvarlarımda
kendinden geçişlerinden damlar dudaklarına eğilişlerin coşkusu

Masmavi göller açılır o anın kuytularında
Öbek öbek gün ağızları kızıllığında mayhoş dağlayanların baharı

İner ruhumdan dokunuşları uslarının
ahh uslarının ay’ın oğluna etkisi
Utancı yanaklarında sokuluşlarının
yüreğimde yaprağa ayrılan ürpertisi

Ah özlem tomurcuğum yüzgörümlüğünde kirpiğimin
kuş ağrım

Yağar epifitlerinden kızılcığı vuslatın
Ah yelelerinden eriyişlerin perilerin rüyası
Hoşlantısı vurur Sidelya
vurur ah çiselerken kucağımda deli deli
Dalar penceresiz kalışlarımızdan dalar göğer’tik derinlikler
Dağılır tel tel bakışlarında hiddeti eteklerimize sızar kalır öylece kuzey

Estirir üzerinden serhoş dalgaların kanadı
Lilyumlar dağlanır ah sırılsıklam kumsallar
Gel git’ler tutulur
Tutulur Sidelya
Adacığında aç denizlere süzülür güneşler!

''Lacivert sayı 105''