Sidelya Şiiri - Ferhat Arıkan

Bir çocuk çiz sonrada beni yüreğine
O zaman bilirsin sevmenin ne olduğunu
Bulutun yağmurunu biriktirirsen gözlerine
Damlamayınca görürsün çiçeklerin solduğunu
Toprağın güneşe güldüğü gibi gül sende
Söndürmeye çalışma aşkınla küllensemde
Yüreğindeki melekler gökyüzüne kanatlandı
Tutmasalar yüreğimi ardından koşacaktı
Bulutların gözyaşlarında yıkandı bedenim
Sidelya hani gözyaşlarımı sen silecektin
Gül ağacının dallarındaki dikenler göğe yükselmiş
Kulakların da yankılananları melekler seslenmiş
Sidelya seni seviyorum dediklerini duyuyor musun?
Kaldırıp kafanı bir bak sen de seviyor musun?
Yıldızların arasından gülümseyen sidelya
Ne güneşe benziyor gülüşün nede Ay'a
Karanlıkta seni bekliyordu melekler
Gece olunca seni görmeye gelecekler
Kainatta bir ben değilmişim seni böyle seven
Bak sidelya bu duyduğun ses gökyüzünden
Gezegenler bir olup seni benden saklıyor
Seni görünce bütün melekler kanatlanıyor
Uçuyorlar pervane olmuş kelebekler elele
Sidelya söyle senin yüreğin hangimizde
Cennetin kevserinde parlarmı yaprakların
Haydi yüreğim kanatlan sende onlar gibi uçacaktın
Kainat seviyor seni karanlıktan sıyrıl sidelya
Sakın korkma !
Yıldızlar parlıyor yapraklarında
Sen damlıyordun gözyaşlarımda
Ve sen damla damla düşerken toprağıma
Yüreğimden bir sen daha doğacaksın sidelya

10.01.2021