Yitik bir kavme hiyerogliflerden yadigâr,
doğurgan bir kadındı “anne”,
ve gurur,
olabildiğince dayanmaktaydı,
şiddet hacim alırken bedeninde…
Hangi gölge yok saydı annem kıvrımlarını,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
