Sıçan Şiiri - Abbas Paksoy

Sıçan
Hele bire sıçan, bu kadar yapma.
Gelip, boş kazana, sehene, batma.
Seni görünce de, tutuyor sıtma.
Doktora verecek, param yok sıçan.

Tavanın deliklerinden, bakarsın.
Tavandaki pisi, yere dökersin.
Ekmeğimizi, tavana çekersin.
Buyur, beraber yiyek, bari sıçan.

Yağa, turşu demez, hep batarsın.
Gece, kitapların içinde yatarsın.
Bizim dersleri, ezberleyip yutarsın.
Sanki, sen yazılı olacaksın sıçan.

Gece de, uykumuzu uyutmazsın.
Biz yatarız, sende gelip yatmazsın.
Ortak gibi, başka yere de gitmezsin.
Kira verdiğini, görmedim sıçan.

Köşelerde, cambaz gibi coşarsın.
Beni görüce, nereye kaçarsın.
Güve gibi, elbiseye düşersin.
Benim elbise, sana olmaz sıçan.

Sıçan, gelip fakirleri görürsün.
Boş evde, sen daha neyi ararsın.
Çekil git, şu başımızdan, ne durursun.
Bak, olanı da, yedin işte sıçan.

Osmaniye’den, bir tek oda tuttuk.
Sıçan, oda senin miydi, bilmedik.
Gelip senden, müsade de almadık.
Tapun var ise, bize göster sıçan.

Odaya verdik, yüz lira kira.
Bize bu işkenceyi, yapma, be fare.
Sen gitmiyorsan, biz gidelim bari.
Aldığın mallarımızı, ver de sıçan.

Baksana, karnımız aç, gözümüz tok.
Sıçan, başka gidecek yerimiz yok.
Allah aşkına, sıçan, buradan sen çık.
Bak; biz de, burada, garibiz sıçan.

Sıçan, üçünüzü boz ipe astım.
Birinizi de, kör bıçakla kestim.
Kovaya düşene de, çokça küstüm.
Yüzeceksen, denize git sıçan.

Dinle PAKSOY’umun, bitmez derdini.
Hep severler, insanların merdini.
Gel de, sıçan, anla gayrı derdimi.
Yalvarıyorum, bak, sana, yapma sıçan.