Sıcağın kıymetini çok soğukta kalan anlar.
Soğuğun kıymetini sıcakta yanıp tutuşan anlar.
Donana soğuğun,yanana sıcağın ne faydası var?
İnsan hep olanı özler, elde kalan sadece zarar.
Kömür karası donmuş parmaklarım.
Usulca tutuşup,acı veren kollarım.
Soğukken özlediğim gibidir,donarken yanan ayaklarım.
Alevler biner üstüme biniyor,yalnızken hissederim ölümün soğukluğunu
Belki sıcakken özlediğim gibidir.
Kayıt Tarihi : 1.3.2024 12:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!