Cebimizde kine ait olduğu belli eller dolaşıyordu. Cep sahibinin rızası var mıydı? Canı ne kadar istiyorsa, o kin, o kadar alıyordu.
Bekleyerek soğuttuk duygularımızı. Meğer soğumak unutmaktan daha güçlü bir duyguymuş. İki ayaklı yaratıkların sıcak tutuyordu birbirini soyan halleri. Kimin eli neden kimin cebinde dolaşıyordu sorusunun cevabını cebin sahibi de ve ellerin sahibi de bildiği halde bilerek birbirlerine yüzsüzlük ediyorlardı. Soğuk halimi içindeki ateşle birlikte bu soygunlar harladı. Bu dert derdim mi sorusunun yanıtını yaşam yaratıcılığıyla veriyordu almak gibi bir derdi yorgunluk soygunu sorumlusu olarak kendini görmeyenlere.
♾️▪️Önder Karaçay ▪️♾️
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta