Çay içtim geldim kendime,
Ne kalp, ne kemik perişan.
Bir de kuvvet verdi dizlerime,
Çay içen olur mu hiç pişman.
Az demli çay tam kıvamında,
Damarlarımıza nefes açar.
Fırsat vermez mide yanmasına da,
Çay vücudumuza şifa saçar.
Çay sizin en iyi vitamininiz,
Dünde dört beş bardak içiniz.
Uzmanca bu bilgilerimiz,
Sağlık için açık çayı seçiniz.
Çay içen dinamik olur,
Gözlerini açar güneş gibi.
Çayda hakikat şifa bulur,
Çay insana dost, arkadaş gibi.
Eğer çay bilinçli içilirse,
Yemekten sonra da yararlı.
Hele bir de açık içilirse,
Kansere karşı da kararlı.
Çay bedene, kemiğe de güç verir,
Nefesimizi açar, can buluruz.
Sohbetin zirvesinde çay gelir,
Çayda nice şifa, fayda buluruz.
Siyah çay Karadeniz'in gülü,
Fındık gibi, çiftçinin ekmeği.
Çaysız, fındıksız her şey ölü,
Gelin yaşatalım bu geleneği.
Bakın Şair Mehmet der ki,
Çay içenle içmeyen bir değil.
Çayla gelen öyle güzel ki,
Sıcak çayın kıymetini bil.
05.06.2010/16.10.2010
www.antoloji.com
Kayıt Tarihi : 11.11.2010 07:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Her Gece Kabusla Uyanıyorum Uykudan,
Adının Anıldığı Her Zaman Ağlıyorum.
Gel Artık Nerdesin Sevdiğim Ben Bakışını Özledim..
Gittiğin Günden Beri En Büyük Hayalim Oldun Sevgilim,
Dua Ediyorum Seni Yaratan Yüce ALLAH'a.
Artık Geri Getirsin Seni Bana..
Çünkü Ben Kokunu Özledim Sevdiğim, Kokunu Özledim..
Acemice Yazdığım Şiirim İçin Yorumlarınızı Bekliyorum Mehmet Bey.
TÜM YORUMLAR (1)