Bu adamın gözlerinden bir pınar
Belki esmer bir rüzgar
Tıpkı gözlerim gibi
Yemyeşil bir nehrin kuytularında
Hayata dokunaklı
Bir çocuk gibi durur
Bu adamı çocukken
Annesi gözbebeklerine bakarak
Öpmüş olmalı
Resimlerindeki her bakışı
Bir annenin mezarı delen
Rayihası kadar ıpılık ve sıcak
Cakarta iklimi kadar
Allaha ve insana yakın
Yabana uzak
Olur ya bir gün
Birileri fotoğraflarımdan gözlerime bakıp
Geçmişin izlerine dokunacak olursa
Zinhar bir hubût vakti
Bir âdem günü okumasın
Sevgili ve aziz gözlerim
Toprağa karışmışken
Can yakmanın hala ne âlemi var
Bütün hüzünleri çün
Sevgi ve acıları o fotoğraflarda
Nakışlayarak bıraktım
Mahmut Yavuz 2
Kayıt Tarihi : 1.7.2025 22:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!