99’da üç yaşındaydı depreme yakalandığında
Ne olduğunun farkında bile değildi.
Buz gibi betonların arasında iki gün bir başına kalmıştı
Karanlıklarda bir başına ağlamış, sesi kısılmıştı.
Elini tutan sıcacık bir el, ona yeni bir dünya bağışlamıştı.
Gözlerini açtığında asla unutamayacağı birçok yüz onu bekliyordu.
Herkesin yüzünde bir tebessüm vardı,
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
amin. Teşekkür ederim.
ALLAHIM BİZİ DEPREMLERDEN KORUSUN. GÜZEL BİR YAZI
amin. Teşekkür ederim.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta