Gizlice hüzünlendirir beni
çekik gözlü sonbahar
ıslanınca gökyüzü tenhalaşır
yağmurun bıraktığı boşluğa düşer
kendini eskiten yapraklar.
Parmakları sızlatır yeni yıl ayazı
dudakları buz tutar şubatın
diliyle kırkyama diker kızlar
kaydolur kadınlar akşam kızıllığına
esinle açılır nisanda sergileri
zeytin gözlü bir haziran
hiç yoktan sevindirir beni.
Yanılgı mı yoksa bu mitologya?
Apollon’a değil
kafesteki ağustos böceğini
anlatır kalbindeki kâhine…
Umut kafesi açabilmekse eğer;
özgürlüğe nasıl uçulur öğrenir Sibylla
Kayıt Tarihi : 24.12.2012 04:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!