Sibel Mehmet Saraç Şiiri - İlke Özgür

hayat....bak nereye sürükledii bizi
kimderdi özlemlerimiz dinecek
kim derdi sevgimiz eskiyecek
anılarda yaşanan fotoğraflar gün gün elden gidecek kim derdi...
anımsarmısın bilmiyorum en çok gözlerini severdim
sana kızdığımda çocuk gibi ağlamalarını
hiç kızmazdım oysa sana severdim derinden....sevgiyle
ağlarken sen içimden fırtınalar kopardı kopardıda diyemezdim ağlama sibel dieeee...bak geriye dön bak sevgime
masumluğun son baharda yaprağın çaresizce düşmesi gibiydi
sevgin kimilerine göre ateşten bir gömlek bana verilen en büyük nimet....özlemlerim var geçmişe....
sende yarım kaldım bilmiyorsun sibel
hep ben ağlamaz dediğin adam bak sende yarım kaldı
sevgim hep dediğim gibi vefayla yoldaş oldu ama sen
çoğu kez bana düşman...
elimde anılarım var mazinin kokusu geliyor içime doludolu puslu akşamlarda en çokta tunalıda gezdiğim zamanda ankara sokaklarıdamı yalancı sibel
ne sen anladın beni ne ben anlattım sana kendimii
yüzünü unuttu mehmet sibel ama siman beynime yerleşti çıkmıyor hiçç aklımdan gzölerimden beynimden
sen çok yaşa sibel benim yerimede yaşa ve hep gülll