Sibel Gündüz Şiirleri - Şair Sibel Gündüz

Dağ başları kadar yalnızım bu gece
Yağmur damlıyor pencereme usulca
Yağmurdan nasıl korktuğumu bilirsin
Gel o vakit kurtar beni bu sağanaktan
Gelemez misin?
İstesen gelebilirsin, biliyorum

Ne zaman seni düşünsem
Gözlerin geliyor aklıma
Hiç kaybolmasın istiyorum
Gözlerinin ışıltısı
Sonra ne mi oluyor
Ben kendimi kaybediyorum

ne mağlubum ne de mahcup
iki yanım iki süngü bu akşamüstü
ben yalnız sana tutkunum
seni ilk gördüğüm anki gibi yürek atışım
gözlerimin çakmak çakmak oluşu hep senden
hep senin yüzünden yüzümün yanması

Birden hatırlarsın...
O da seni hatırlar mı ansızın
Sokaklar, evler, köşe başları
Hatta karşıdan gelen adam
Her şey onun aksine karışır
Nice sevdalar öksüz kalır o köşe başlarında

Sımsıcak konuşurdun konuşunca
Sımsıcak sarılmaların gibi
Kış gününde bahar tazeliği gibi
Tıpkı ılık bir yaz sabahına uyanmak gibi
İnsan ne uzaksa onu özler ya
Ben hiçbir mevsimi özlemiyorum senin yanında

Yağmur...
Alır götürür beni senli günlere
Yeşile çalan gözlerine,
Masum gülüşlerine,
Anlatamadığım, adını bir türlü koyamadığım derinliklere
Ama hep huzur, çokça mutluluktur yağmur

Göz, savaşı başlatan haberci...
Yürekteki yangının en güzel sebebi
O yangın başlamışsa bir kez yürekte
Ayrılıklar gelmez dile
Şimdi gelmiş gidiyorum, diyorsun
Gitmekle gidildiğini mi sanıyorsun

Bir deniz kıyısında olmak isterdim şimdi
Martıların denizin mavisiyle buluşmasını izlemek
Kayalıklara oturup uzun uzun düşler kurmak
Sen olmasan da seninle olmak
Yokluğunda bulmak seni
Gülüşünü anımsamak

Gece boyunca elini avucumda hissettiğim
Sabahlara uyanıyorum bu sıralar
Masalımsı sabahlara
Yürekte başlayan yangın,
Sönüyor yavaş yavaş
Sonra büyük bir boşluk hissi...

Sen gittin ya
Gözlerin bir türlü gitmiyor
İnatla, yeşil yeşil bakıyorlar bana öylece
Gözlerinin yeşilinden içiyorum her sabah
İçtikçe güçleniyorum, daha bir seviyorum seni
Ah, kimseler bilmiyor seni nice sevdiğimi,